Een reactie van Ayze




Foto genomen op 27-5-2010 in Innesfail

 

Woorden zijn er nog steeds niet voor.

Toen niet en nu nog steeds niet.

Nog steeds is het onbegrijpelijk dat jij er niet meer bent Wouter!
Je was er altijd.

Voor iedereen stond je klaar.

En ik weet dat ondanks dat je nu niet meer bij ons bent nog steeds voor ons klaar zal staan en dat we allemaal mogen weten dat je bij ons zult zijn.
Jij bent bij ons in ons hart dat wij jou altijd mogen meedragen.
Ik mis je, mijn Vriend

Ayze 

Een bericht van zijn Tante Rosana uit Auckland in New Zealand



Foto genomen op 10-08-2010

Hi Ep and Annie,

I am so sorry to know about what happened to Wouter and I can't imagine how heartbroken you are as parents.  I know there is nothing we can do to take away your pain but I just want you to let you know that we are sharing your pain as part of the family.  We are also losing a wonderful loving nephew. 
I am so pleased that Harry could be there in the funeral as he was so sad and shocking when he first got the news.  He was also so worrying about you and your family far away in Holland 2 weeks ago and now I am so pleased that he can be with you to share the grief.
Thank you for sending me the Link for the funeral, it is very nice that I could know what was going on in the ceremony even though I could not be physically there.  Harry already told me that he would tell me more about the funeral when he comes back as the funeral was in Dutch.
We had been talking a lot about Wouter to our friends because he was so tall and we are so proud of his determination to make his dream comes true.  We all admire him so much for his overseas trip in Australia because it is very brave decision and such a good experience for any young man. 
And, he is the tallest person I have ever met.  Wouter, my little BIG nephew! I still remember standing next to him, I was just a bit over his Belly Button.  I told Wouter that please sit down when you talk to me, there is a big distance between you and me when we are standing up.
I always like the way he is so calm and confident.  I can never forget that he was standing there with his bathrobe the morning we left your house, saying goddbye and telling us that he would be in NZ 2 years.  He was so determined and passionate about the trip.  He finally made it and I know he had a real good year in Aussi in making his dream comes true.  You both have done so excellent in bringing up this lovely young man.  I could feel the love in the family during the short stay at your house!
And now the funeral is finished, I hope you will gradually get through this difficult time with the comfort and support from friends and family. And I also pray that god would give you the strength to heal the pain of losing someone so dear. 
Wouter is part of our family and we are so proud to have him.  He will live on in our hearts forever.



Love,
Rosana New Zealand

Een speciaal berichtje van Chantal





Foto genomen op19-08-2010

Ik kijk elke avond naar een foto van Wouter,

Tjee jongen wat mis ik je smsjes, telefoontjes, mailtjes, berichten.

Op je site, maar het meest van alles je stem...!!.

We hadden zulke fijne gesprekken!!

Begin het nu steeds meer te beseffen dat je er echt niet meer bent!

Je zit voor altijd in mijn hart grote vriend van me!!

Chantal.

Een mail van zijn tante Cherie uit San Diego USA



Dear Ep and Annie, Annemarije, Stefan, and Gerda,



Foto genomen op 05-08-2010



Thank you for the link to the service.  I listened to some of the things they have there, and it's quite incredible.  I am so glad we will be able to "be there" with you!  The announcement card came yesterday - beautiful!  The Blog and Face book are really helping those of us so far away.  Thank you!

Please know that you are in my heart every minute of these special, heart-wrenching days.  I love you!  I often want to pick up the phone, Annie, but I don't know if I should.  Is your home full of people these days?  Too full?  Too empty?  Some of my family came from out of town (when we lost Tanner), so there were always loved ones (other than Louis and Marieka), for each of us to talk with, run errands, help make plans, handle the phone, play with Marieka...  We, too, had a long waiting time between his death and the service.  I remember being so busy planning and organizing - it was only in the early morning hours or late in the evening when my cousin and I could have quiet time together.  People may not know when to be there and when to give you space - so ask for what you need.  Also, you need to do what's right at each moment for YOU!  Each of us handles loss differently and must be allowed to follow our hearts.  It was important to me help prepare Tanner, and I was glad I asked if I could.  They said many do.  Louis and Marieka didn't want to, but each person should be allowed to follow their heart.  Some of the Moms in my Maternal Connection group regretted not having the opportunity to even decide. 

Louis, Marieka and I later attended various support groups and activities through the Hospice group.  The expression of grief through art and music was especially helpful.  Being with people who shared your specific type of loss was amazing. 

 I hope you understand that my advise comes from my heart, and I'm not trying to give orders.  I love you!!! 

Love, Cherie San Diego USA

Nog pas gisteren-------------Geen tijd meer als gisteren

Beste Ep, Annie en kinderen,

 Meeleven, meehuilen, kippenvel krijgen als je de teksten op de website beleefd. Foto's, die met de dagelijkse realiteit conflicteren, laten je stil zijn en staren naar het scherm.

Nog pas gisteren

Hadden jullie de gedachten op Santiago de Compostella en reisverslagen met foto's uit Australië.

Utopische beelden van een jongensdroom.

De tijd van gisteren, een verleden tijd.

Het ongeluk, confrontatie als in een tv-journaal, onwezenlijk maar vol waarheid.

Gebeurd is waar je in je engste dromen even aan hebt gedacht.

De tijd van gisteren, ... nog pas gisteren.

Ineens dat destructieve telefoontje, een wereld stort in. Je wilt ineens wel zwemmend naar Australië. Alle levensenergie sluipt weg, je komt niet verder dan die stoel en veel hete tranen.

Geen tijd meer als gisteren

 Sterkte, wijsheid en kracht om die leegte in jullie op te vullen.

Saamhorigheid en geloven in elkaar is de bindende factor om die energie te hervinden.

Liefde en ontferming over elkaar kan de warmte in het plezier, dat Wouter genoot in dat verre land, doen beseffen als een utopie en jongensdroom, wellicht brengt het een glimlach terug.

Het leven van alledag heeft zo zijn beperkingen en onmogelijkheden, maar wel de noodzaak van besef in de realiteit van de waarheid.

 Hartelijke groet,

Johan & Jet

Beesies achter de achteruitkijk spiegel

In juni hebben we deze beesies in een pakje naar hem gestuurd samen met wat andere wk dingetjes,hij had ze deze reis achter de spiegel van de auto geplaatst.!!!
Foto genomen op 6 september 12.58 uur